این هنر یا صنعت ملی قادر است به عنوان یک عامل مؤثر در ایجاد اشتغال مولد با نیاز محدود سرمایه گذاری به ویژه در سطح مناطق محروم و دور افتاده کشور و در نتیجه کند کردن ، روند مهاجرت و حتی معکوس نمودن مورد توجه قرار گیرد. می توان از امکانات بالقوه و قابلیت های فراوان صنایع دستی به عنوان بخش مکمل اقتصادی ، کشاورزی در روستاهای کشور جهت ارتقاء سطـــح زندگی و بهبـــود شرایط زیست روستاییان ســود و بهــــره جست

بامبو بافی:

بامبو در فارسی نی خیزران نامیده می شود . صنعت گران گیلانی با ابزار بسیار ساده گیاه بامبو را به رشته های نازک و یک دست خرد کرده و با آن انواع سبد ، آباژور و ... می بافند . طرح و نقش سبدها از زیر و رو قرار گرفتن رشته ها هنگام بافت به وجود می آید. در تولید سبد از رنگ طبیعی خود چوب بامبو استفاده می شود. مراکز مهم فعالیت این هنر در شرق گیلان (روستای لیالستان و شهرستان لنگرود) است.

گره چینی:

گره چینی به قطعات برش خورده چوب در اشکال مختلف و متعدد و وحدت گرای هندسی که به طور هماهنگ در یک کادر مشخص و تکرار شونده در کنار هم قرار گرفته باشند گفته می شود . گره ها اتصالات کوچکی از چوب هستند که به صورت فاق و زبانه به هم اتصال می یابند. از گره چینی در تزئینات وابسته به معماری ، دربهای اماکن متبرکه ، مقابر ، منابر و ... استفاده می شود.

کدوی منقوش ؛ قلیانی:

از جمله صنایع دستی استان گیلان است که در آن بر روی نوعی کدو بنام کدو قلیانی با ابزار ســاده نقش اندازی می شود و از آن به عنوان پایه قلیــان استفاده می شده است. در این هنــر کدو را حین رشد با استفاده از قالبهای چوبی به شکل و فرم مورد نظـــر در می آورند. و پس از برداشت و قبل از خشک شدن نقوش مختلف گیاهی ، جانوری و هندسی بر سطح آن ایجاد می گردد. گاهی اوقات کدوها با استفاده از مواد طبیعی رنگ آمیزی می شوند . مرکز عمده فعالیت این هنر ، شهرستان های آستانه اشرفیه و لاهیجان (روستای لیالستان ) بوده است.

سفالگری:

یکی از صنایع دستی بومـی و قــــدمت دار گیــــلان اســـت. آثار سفالیـــــن پیــــش از تاریخ گیلان در منطقه مارلیک ، سیاهکل و املش از جمله شاهکارهای هنری به شمار می روند. گفته می شود که صنعت سفالگری حدود ده هزار سال قبل توسط زنان اختراع شد . از ویژگی سفال گیلان بدون لعاب بودن آن است . سفالگران گیلانی غالبا از لعاب استفاده نمی کنند تا به کار خود اصالت بشتری بدهند . در مواردی استفاده از لعاب ضروری است مانند ساخت ظروف مخصوصی به نام گمج که از لعاب سبز رنگ که با طبیعت گیلان سازگاری دارد استفاده می شود . در حال حاضرعلاوه بر لاهیجان سفالگری در بیشتر نقاط گیلان به ویژه در اسالم ، تالش ، شفت ، سیاهکل و رودسر رواج دارد.